Μπερτολέ, Κλοντ Λουί

(Claude Luis Berthollet, Ταλουάρ, Σαβοΐα 1748 – Αρκέν 1822). Γάλλος χημικός. Πήρε το δίπλωμα της ιατρικής στο Τορίνο το 1770 και σπούδασε χημεία στο Παρίσι όπου εγκαταστάθηκε το 1772. Το 1780 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Επιστημών. Μαζί με τον Λαβουαζιέ και άλλους ασχολήθηκε με τη νέα χημική ονοματολογία που δημοσιεύτηκε το 1787. Χρησιμοποίησε πρώτος το χλώριο για τη λεύκανση των υφαντικών ινών και ανακάλυψε τα αλκαλικά υποχλωριώδη άλατα και το χλωρικό κάλιο. Πραγματοποίησε πολλές μελέτες για την αμμωνία, το θειικό οξύ και το υδροκυανικό οξύ. Ενδιαφέρθηκε για προβλήματα εφαρμοσμένης χημείας, όπως για την εξαγωγή του σιδήρου από φτωχά μεταλλεύματα και την τελειοποίηση της πυρίτιδας. Το 1803 δημοσίευσε μια εργασία με τίτλο Δοκίμια χημικής στατικής, μια πραγματεία γενικής χημείας στην οποία εξέθεσε τη θεωρία του επί των χημικών ενώσεων αντιμετωπίζοντας, κατά κάποια έννοια, τον νόμο των δράσεων της μάζας, δηλαδή το νόμο που ρυθμίζει τις συγκεντρώσεις των ουσιών στην πορεία της αντίδρασης. Ξεκινώντας από την παρατήρηση ότι η συγκέντρωση των ουσιών που αντιδρούν επηρεάζει την πορεία των αντιδράσεων, ο Μ. έφτασε στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι οι αναλογίες μεταξύ των συστατικών μιας ένωσης ποικίλλουν ανάλογα με τη συγκέντρωση των ουσιών που μετέχουν στην αντίδραση.